Beste ODC-ers, supporters, sponsoren,

Namens het bestuur wens ik iedereen een heel gelukkig en mooi 2020 !

Ik sta hier een beetje met een dubbel gevoel. Enerzijds en terugkijkend geweldig trots op de inzet en betrokkenheid van onze sporters, van onze vrijwilligers, en de onvoorwaardelijke steun vanuit onze trouwe supporters, de stichting vrienden, de business club en de sponsoren.

Trots op de sporters die onze vereniging jarenlang trouw blijven of voor sporters die voor onze vereniging kiezen en ook deel uit willen maken van de club en daarmee het ledenaantal op peil houden. Vrijwilligers die opstaan door ook een taak of functie in de vereniging uit te gaan oefenen. De businessclub en sponsoren die veel moois mogelijk maken.

Trots op de stappen voorwaarts die we samen gezet hebben op verschillende terreinen binnen onze club of op het niveau dat wordt vastgehouden. Kijk eens bv. naar onze accommodaties en op welke wijze deze er steeds bij ligt. Het kost veel inspanning maar het blijft een plaatje.

Ik ben ook trots op de vele successen die we samen behaald hebben het afgelopen jaar, zoals ook in de laatste nieuwsbrief benoemd: de oprichting van zaterdag voetbal - een zaterdagelftal binnen ODC, de initiatieven en resultaten m.b.t. het meidenvoetbal, de realisatie van de nieuwe kleedaccommodatie, de kampioenschappen van diverse jeugdelftallen zowel bij de jongens als bij de meisjes, de promotie van het tweede elftal, de realisatie van de nieuwe website, succes van het 5x5 toernooi, de geweldige Ducky Dag met het op die dag behaalde kampioenschap van JO-17, het jeugdkamp, het uitje van onze jeugdige vrijwilligers en diverse andere fantastisch georganiseerde activiteiten door het jaar heen met als afsluiter vorige week een prachtige auto oriëntatie rit.

Het gaat dus erg goed, maar anderzijds en vooruitkijkend - en dat geeft een beetje het dubbele gevoel - mogen wij onze ogen ook niet sluiten voor de uitdaging waar ook onze vereniging voor staat. Ik denk dat de grootste uitdaging wordt om de instroom van de vrijwilligers op een goed niveau te houden zodat het vele vrijwilligerswerk niet bij een te kleine groep mensen komt te liggen.
Hierbij moeten wij er rekening mee houden dat steeds minder mensen bereid zijn zich voor een lange periode ergens aan te binden. Dit vraagt vooral iets van de wijze waarop wij de zaken in de vereniging hebben georganiseerd. Om hier voldoende op in te spelen zullen wij zaken wellicht anders moeten gaan organiseren en moeten groeien naar een organisatiestructuur die meer aansluit bij de behoeften en bereidheid van onze vrijwilligers. Dit vraagt dat wij steeds meer taakgericht zouden moeten gaan denken in plaats van functiegericht. Om deze omslag goed te kunnen maken zal de vraag steeds meer veranderen van: “Zou je deze functie willen uitoefenen?” naar: “Wat zou jij voor de vereniging willen doen?” Die vraag zouden we in onze eigen omgeving naar elkaar meer moeten gaan stellen.

We moeten zo het sterk fundament aan vrijwilligers dat we nu hebben in stand houden.

Het dubbele gevoel komt ook voort uit het feit dat het een uitdaging wordt om onze waarden en normen vast te houden.

Een gesprek met leden of ouders over wat ze echt belangrijk vinden bij een vereniging, waarom ze kiezen voor ODC, waarom ze überhaupt kiezen om lid te zijn van een vereniging, begint vaak met de opmerking ‘om lekker partijtje te voetballen, omdat zoon of dochter lekker een balletje kan trappen’... Na wat doorpraten gaat het echter al snel over de fundamentele maatschappelijke thema’s zoals veiligheid, sociaal betrokken zijn en respect. Iedere ouder wil toch dat zijn of haar kind in een veilige omgeving kan sporten, in een omgeving waar mensen respect voor elkaar en elkaars eigendomen hebben en waar mensen elkaar – indien nodig - aanspreken op elkaars gedrag. Zaken die in de huidige maatschappij steeds minder vanzelfsprekend zijn. De maatschappelijke rol van verenigingen is daardoor sterk toegenomen en daarmee ook de vereisten aan de organisatie, kader en vrijwilligers van verenigingen. Ook bij ODC .

Het dubbele gevoel komt ook voort uit het feit dat we zien dat er door de KNVB regelmatig sancties moeten worden uitgesproken tegen voetballers die zich schuldig maken aan verbaal en non-verbaal geweld op en rond de velden. Zowel in het betaald voetbal als bij de amateurs. De KNVB hanteert inmiddels een no tolerance beleid waarbij verenigingen bij veelvuldig , frequent wangedrag uit competitie worden genomen. Ook wij bij onze club moeten ons realiseren dat we als grote mensen in onze gedragingen en uitingen naar elkaar een voorbeeldfunctie hebben naar onze kleinste jeugd. Afwijkend gedrag van wie dan ook, jeugd of volwassenen, in en buiten het veld kunnen en mogen we ook bij onze vereniging niet accepteren en tolereren. Fysieke en psychische veiligheid van leden, kinderen en bezoekers gaat voor alles.

Respect voor elkaar en plezier in het voetbal zijn belangrijke kernwaarden, naast de voor ODC kenmerkende saamhorigheid en betrokkenheid. Gelukkig kiezen heel veel mensen bij onze club voor het laatste. Dit verbindt ons, maakt ons trots – en daarover zongen we ruim 30 jaar geleden al in het ODC lied: “ wij allen met elkaar één ODC”.

Kortom: het gaat goed met onze club, we vieren veel successen, er zijn volop positieve ontwikkelingen, er is respect en vooral plezier, maar…….laten we afspreken dat we elkaar scherp houden, dat we elkaar aan blijven spreken op afwijkend gedrag of uitingen en dat niet alleen overlaten aan het bestuur maar hier ligt een taak voor ons allen!

Ik vertrouw erop dat we dan als ODC onze eigen koers kunnen blijven varen om iedereen op zijn of haar niveau met plezier te laten voetballen. En om met elkaar als sporter, vrijwilliger, supporter en sponsor bij de leukste voetbalclub van Nederland actief te zijn.

“Wij allen met elkaar één ODC “.

Ik dank iedereen voor zijn inzet en de mooie momenten van het afgelopen sportjaar en wens jullie allen nogmaals een gelukkig 2020 met veel succesvolle sportmomenten. Proost!!

Walter van der Linden,

Voorzitter.