De eerste dag van december, de jongens van O14-1 naar Eersel voor een echte 6-punten wedstrijd. De plaatselijke EFC bezet de derde plek op de ranglijst en onze jongens de vierde.

Eersel, gelegen in de Kempen, één van de acht zaligheden. Ik ben benieuwd.

Een flink complex, dat is het. Entree bedraagt 3,50 voor de wedstrijden van het vaandelteam van de club. Gelet op de uitstraling van het geheel bedenken we al grappend dat het waarschijnlijk nog guldens zijn. De boys spelen vandaag op origineel gras, nat en bezaaid met blaadjes. Een echte herfstdag.

De wedstrijd wordt gespeeld op het hoofdveld, best veel toeschouwers eigenlijk, er zal toch nog wel meer te doen zijn in zo’n zaligheid vraag ik me af. Mooie grote tribune ook dus plek zat, ook voor ons.

Het is een wedstrijd op het scherpst van de snede, er wordt gestreden om ieder meter en het lijkt erop dat we in ieder geval op het middenveld een licht overwicht hebben. Dan valt toch plotseling de 1-0. De kopjes blijven omhoog, ze blijven knokken en niet zonder resultaat. Daar valt zomaar de 1-1, en mooier nog heel snel daarna ook de 1-2. Volgens het talrijke publiek heeft de scheids het echt helemaal bij het verkeerde eind, buitenspel! Maar gelet op de weinig overtuigende wijze waarop wordt gevlagd blijft de scheids gedecideerd bij zijn mening, terecht zo concluderen wij.

Rust, verschillende toeschouwers knikken vriendelijk naar ons, het lijkt inderdaad wel een zaligheid hier! Na de rust brandt het weer los op het veld. Met evenveel strijd wordt de wedstrijd voortgezet. Het spel golft op en neer. Prachtige passes worden afgewisseld met slordig balverlies. De scheids leidt de wedstrijd met overwicht, hij heeft er plezier in. Iedereen op het veld voegt zich naar zijn beslissingen, en toegegeven er zitten er een paar echt naast, ten nadele maar ook in ons voordeel, zo gaat dat.

Het wordt 2-2, misschien iets tegen de verhouding in, nog een minuut of vijf…. Op het middenveld pikt Jay de bal op, gevoelsmatig is hij pas net over de middenlijn als hij de bal schiet…. Gedragen door de wind zeilt de bal schitterend in de kruising, 2-3, en daar blijft het ook bij.

Het is inmiddels wat harder gaan regenen. Verschillende toeschouwers feliciteren ons met de winst, mooi. Binnen bestellen we wat koffie en een echt Brabants worstenbroodje, uit de magnetron. Er wordt druk gediscussieerd aan de bar. De scheids staat erbij, over buitenspel, of niet. We krijgen complimenten over het team en één van de toeschouwers voegt eraan toe dat wij de scheids mee mogen nemen naar Boxtel, gevolgd door een dikke knipoog. Iedereen lacht, het lijkt hier inderdaad wel een zaligheid.

Niet veel later draaien we de snelweg op richting huis, door de radio probeert Davina Michelle ons duidelijk te maken dat iets te lang duurt, en ik denk bij mezelf, echt niet! Dit soort dagen duren nooit te lang.