In memoriam Wim van de Wijdeven

‘Ben ik er toch ingetrapt…’ Woorden van Wim van de Wijdeven, uitgesproken tijdens de ODC Ducky Dag in 2013. Bij zijn afscheid als hoofdcoördinator jeugdvoetbal werd Wim onderscheiden met de Sport- en Cultuurpenning van de gemeente Boxtel en was hij met een smoesje naar sportpark Molenwijk gelokt. Waarom? Wim was bescheiden, stond niet graag in de schijnwerpers en hield vooral niet van loftuitingen en huldigingen. Deze week overleed hij geheel onverwacht en laat hij ODC verdrietig achter.

Eénmaal in zijn jarenlange loopbaan bij ODC koos Wim voor de spotlights. Dat was toen de voltallige gemeenteraad van Boxtel op een zaterdagochtend naar het Essche Heike kwam om de erbarmelijke onderhoudstoestand van kantine, kleedlokalen en velden in ogenschouw te nemen. Gepassioneerd liet hij de politici zien dat ODC het water aan de lippen stond en renovatie van het sportpark niet langer kon wachten. Zijn vurig pleidooi werd ondersteund met spandoeken die Wim ’s morgens in alle vroegte met enkele kompanen had opgehangen.

SINT-PAULUSSCHOOL

Wims voetbalcarrière begon op de Sint-Paulusschool aan de Nieuwstraat. Daar maakte hij als jong mènneke deel uit van het elftal dat meedeed aan het schoolvoetbal op Koninginnedag. Later zou hij - als hoofdcoördinator jeugdvoetbal bij ODC - meer dan dertig edities van dit sportieve evenement organiseren. ‘Meedoen was belangrijker dan winnen, maar niet voor mijn schoolmeester’, vertelde Wim ooit in Brabants Centrum. ‘Hij wilde de beker winnen en daarom trainden we elk speelkwartier. Bovendien vielen soms lessen uit om een halve dag te kunnen trainen.’

RKSV Boxtel was de club waar Wim in zijn jeugdjaren tussen de kalklijnen stond. Hij was een begenadigd middenvelder, vertelt zijn goede vriend Jan van der Steen. ‘Wim was in die jaren een van de beste voetballers van Boxtel. Hij had destijds kunnen kiezen voor een profcarrière en was in beeld bij FC Eindhoven. Maar Wim bleef liever in Boxtel voetballen.’ Toen er een vroegtijdig einde kwam aan zijn werk in de metaalbouw, ging hij in 1984 aan de slag bij ODC. Daar kreeg hij een zogenaamde Melkertbaan en werd hij hoofdcoördinator jeugdvoetbal.

PIEPKLEIN KANTOORTJE

Sportpark Wagenaars – in Wims jaren meestal aangeduid als het Essche Heike – was zijn domein. In een piepklein kantoortje naast de kantine ontving hij trainers, jeugdspelers en hun ouders. Hij was het aanspreekpunt en verzorgde de in- en uitschrijvingen van leden. Ook was hij verantwoordelijk voor de planning van alle wekelijkse wedstrijden en trainingen. Eén wand van zijn werkkamer hing altijd vol met tijd- en speelschema’s. Op tafel stond altijd een thermoskan koffie met bekertjes, een tafereel dat maar één betekenis had: ‘Welkom bij ODC!’.

Naast hoofdcoördinator jeugdvoetbal was Wim op woensdagmiddagen actief als jeugdtrainer. Daarbij had hij vooral aandacht voor ODC C1 en ontpopte hij zich tot een van de boegbeelden van de jeugdopleiding. Bij zijn afscheid in 2013 bestond ODC 1 hoofdzakelijk uit spelers die Wim in ODC C1 had getraind. In de MooiBoxtelKrant becijferde Wim dat hij in een tijdsbestek van 29 ‘dienstjaren’ tussen de 4.500 en 5.000 doordeweekse avonden bij ODC was. Tel daar gerust 1.000 zaterdagen bij op.

Wims aanwezigheid bij ODC had tot gevolg dat iedereen bij de club hem kende. Dat vond hij wel eens lastig, herinnert boezemvriend Jan van der Steen zich. ‘Hij liet drukke vrijwilligers- en kaderavonden liever aan zich voorbijgaan omdat hij altijd werd aangesproken. Wim was liever op de achtergrond aan het werk voor ODC.’ Jan vervolgt: ‘Wim was eigenlijk altijd bij ODC. Het enige dat hij niet bij de club deed, was slapen.’

ONDERSCHEIDINGEN

Wim kreeg veel waardering voor zijn tomeloze inzet voor ODC. In 2009 kreeg hij de zilveren speld van verdienste van de NKS (Nederlandse Katholieke Sportfederatie). Bij zijn afscheid als hoofdcoördinator kwam waarnemend burgemeester Hans van Brummen naar Ducky Dag om Wim te verrassen met de Sport- en Cultuurpenning van de gemeente Boxtel. Nadat Wim de bekers had uitgereikt aan de winnaars van de penaltybokaal, stond hij ineens zelf in de schijnwerpers. ‘Wim was met een smoesje naar Molenwijk gelokt’, weet Jan van der Steen nog. Ontroerd nam hij de penning in ontvangst.

Ook na zijn afscheid bleef Wim ‘zijn’ ODC dienen. Hij was nauw betroken bij de renovatie van sportpark Wagenaars, waar hij met andere vrijwilligers onder meer de inrichting van het was- en materialenhok voor zijn rekening nam. Zijn technische achtergrond kwam daarbij goed van pas. Ook was Wim medeorganisator van een sponsorloop die de club 5.000 euro opleverde en tekende hij voor het KNVB Zwaluwentoernooi. De opbrengst daarvan kwam ten goede aan het Prinses Beatrix Fonds.

‘IEDEREEN KENT WIM’

ODC blijft Wim herinneren als een bescheiden en integer hoofdcoördinator, die zich standvastig inzette voor de club. Daarbij nam hij niet altijd een blad voor de mond en ging hij vaak de discussie aan met bestuursleden en andere betrokkenen. Dat deed hij altijd met één doel: het belang van ODC dienen.

De woorden van burgemeester Van Brummen op de Ducky Dag in 2013 typeren hem misschien het best. Voor een publiek van honderden mini’s en pupillen zei hij: ‘Al deze jongens en meisjes kennen jou en jij kent ze ook allemaal. Velen zien jou als een soort extra opvoeder, iemand die altijd voor deze jonge talenten klaar staat.’ Een staande ovatie viel Wim ten deel, iedereen zong ‘Olé, olé, olé’. Nu zijn we even stil en rouwen we om zijn veel te vroege heengaan…

* * *

ODC staat komend weekeinde op gepaste wijze stil bij het heengaan van Wim. Zondag nemen alle seniorenteams één minuut stilte in acht. De spelers van ODC 1 dragen rouwbanden.

Wim van de Wijdeven is 73 jaar geworden. (Tekst en foto: Marc Cleutjens).