Een eigen mening!

Het is spannend in de poule van JO14-1. Nog steeds even wennen hoor aan die naamgeving. Aan de andere kant bekt eerste jaars C-1 ook niet echt perfect, vooruit maar. Inderdaad vooruit maar want in de tweede competitiehelft zijn ze aan een geweldige reeks bezig, 7 gespeeld, 6 keer gewonnen 1 keer gelijk. Het kampioenschap gloort in de verte, nog 4 wedstrijden te gaan.

Vandaag uit naar Margriet, vriendelijke naam voor een voetbalvereniging vind ik. Maar vergis je niet veel van de jeugdteams spelen er tenminste hoofdklasse en een aantal zelfs divisie, ginne kattepis dus, en bovendien de laatste club van Van Nistelrooij voordat hij in het betaalde voetbal belandde. En oh ja de nummer twee in de competitie, de eerste plek is hier dus gewoon de inzet.

We worden ontvangen in een prachtige kantine, de kantine waar “Van the Man” in het verleden ook regelmatig is geweest, ook recent nog getuige zijn shirts die hier hangen, Real, Manchester, met een beetje inbeeldingsvermogen lijkt het of wij zelf een Europese toernee maken! Maar even weer terug op aarde, de eerste plek daar gaat het hier om vandaag.

Grote jongens zijn het die van Margriet, zal de goede grond hier wel zijn denk ik. De schrijver dezes heeft het voorrecht om vandaag de vlagger van dienst te zijn. Eerste helft met het publiek in de rug, ben eens benieuwd hoe het hier gaat. Al snel komt ODC op voorsprong, Jay heeft de bal aan een elastiekje en loopt dwars door de defensie. Dat doet hij wel vaker die Jay, zo ook vandaag. Het is als snel duidelijk dat hij helemaal in zijn element is. Maar hij niet alleen. Bij vlagen wordt er prachtig gecombineerd en wordt het team van Margriet helemaal zoek gevoetbald. Ook Margriet komt op momenten beter in de wedstijd, dat moet gezegd. Vlak voor de rust valt dan plotseling de gelijkmaker, geen lekker moment.

Het is een zeer sportieve wedstrijd, en zo is ook het publiek langs de kant. In de tweede helft heb ik de technische staf van Margriet in de rug. Het is me al snel duidelijk dat ze een eigen mening hebben. Het had al lang 3-1 moeten staan mompelen ze tegen elkaar, nou ja mompelen, één van de drie roept, nee schreeuwt het af en toe. Net op dat moment wordt de bal op het middenveld weer opgepikt door ODC. Tikkie-takkie, dat is het. Van de ene voet naar de andere en voordat iemand het in de gaten heeft ligt ie al in het netje. 1-2! En dan gaat het snel. Onder aanvoering van het hele middenveld gaat er een spreekwoordelijke stoomtrein over het veld en binnen tien minuten staat het 1-5. De ene aanval nog mooier dan de andere. En iedereen doet mee, aanval en niet te vergeten de verdediging, die staat ook als een huis. Voetbal zonder angst, waar hoorden we dat recent vaker.

De meest uitgesproken trainer van Margriet raakt zichtbaar gefrustreerder, het ligt alleen maar aan die ene speler dat we zo ver voor staan roept hij uit! De blikken van Jan en mij ontmoeten elkaar en ik zie ook Jan meewarig zijn hoofd schudden. Gelukkig heeft iedereen recht op een eigen mening denk ik!

Het is inmiddels 2-8, de trein dendert door als zelfs de voorstopper van ODC alleen voor de keeper komt. Afleggen natuurlijk, maar nee toch maar niet. De keeper redt, maar uit de eerstvolgende aanval wordt toch het laatste doelpunt gescoord, 2-9. TWEE NEGEN tegen de nummer twee, wat een score.

De trainer blijft maar oreren over die ene speler van ODC die het verschil maakt, mijn gedachten dwalen af naar Johan Derksen en Massimiliano Allegri, die hadden in de afgelopen weken ook een eigen mening, en ook zij hebben daar recht op. Heerlijk een eigen mening, dan kunnen we het er nog eens over hebben! Na het laatste fluitsignaal is het duidelijk dat de rest van het technisch hart wel een objectieve blik heeft. Prima gevoetbald, gefeliciteerd zo klinkt het. Sportieve club hier.

De jongens van Margriet zijn aangeslagen, alle hoop de grond in geboord door alle spelers van ODC. Bij hun hele stoere sterspeler vloeien zelfs tranen. Jay ziet het en loopt op hem af, arm over de schouder om hem te troosten, hoe mooi kan het zijn.

Een perfecte wedstrijd, al is dat natuurlijk mijn bescheiden mening.

Nog drie finales!