Motivatie, lastig te bevatten. Het is er wel of het is er niet. Grote puzzel ook voor coaches. Hoe motiveer ik nu mijn mannen of vrouwen? Waar kan ik ze raken zodat ze net dat beetje extra gaan geven op het veld.

Iedereen kent de verhalen wel van de wijze waarop in Utrecht de spelers opgehitst worden om tegen de grote broer uit Amsterdam te spelen. Foto’s van de spelers van Ajax in de kleedruimte, donderspeeches van de trainers, ophitsende muziek en natuurlijk een motivatiefilmke voor de wedstrijd, afijn je kunt je er van alles bij voorstellen.

6 oktober op de kalender ODC tegen PSV, jawel beste lezer u leest het goed ODC TEGEN PSV, en niet zomaar een team. Het vaandelteam van de O17 tegen het beloften-team van de PSV Dames! Een heuse BVO op sportpark Wagenaars! Wat een affiche, en dat alles jammer genoeg zonder publiek.

Ik stel me de boys van ODC voor in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd. Geen idee wat ze te wachten staat, behalve dat het jonge meiden zijn, van vergelijkbare leeftijd. Ai wat zal er omgaan in die hoofden. Verliezen is in ieder geval nooit een optie in zo’n wedstrijd. Licht bluffend natuurlijk tegen elkaar, onder elkaar. Wat zou je toch graag het onderlinge appverkeer van die jongens zien…..

En wat te denken van de trainers, hoe pak je dit op in aanloop van de wedstrijd, tis wel PSV he die op bezoek komt? Hoe pak je die motivatie nu aan. Er schieten foto’s door mijn hoofd, donderpreken, ophitsende muziek klinkt en ik denk aan een motivatiefilmke.

De jongens schieten werkelijk als een stel dolle stieren uit de startblokken. Ze zijn overal, echt overal. Overal iets sneller, iets handiger, iets sterker ook vooral. Gewoon een klasse beter. Binnen 10 minuten liggen er drie in het mandje. En het houdt niet op. De hele eerste helft is eigenlijk het best te beschrijven als een aanhoudende golf richting de bijna hulpeloze keepster van PSV, die overigens uitstekend keept. Maar er is voor haar geen houden aan. De eerste helft is in alle opzichten voor ODC, bij 6-0 fluit de scheidsrechter en stuurt iedereen naar de thee. De keepster van PSV beent voor mij van het veld af, haar gezicht spreekt boekdelen.

In de rust druppelt het nieuws binnen dat Mario Götze naar Eindhoven komt, geen idee overigens wat hij daar komt doen maar dat ligt aan mij. Het lijkt erop dat de speelsters daar extra motivatie uit halen. Het begin van de tweede helft is voor de dames, al is het verschil niet groot. De jongens van ODC lijken het wel een beetje te geloven, het spel heeft in ieder geval meer balans. Is het dan toch die extra motivatie die in de kleedkamer achterblijft?

Even lijkt het alsof PSV terugkomt in de wedstrijd. Het wordt 6-1 na slordig verdedigen. Kort daarop maakt ODC het karwei toch af en scoren ze nog drie keer. 9-1 lijkt de eindstand te gaan worden. De keeper van ODC loopt tevreden terug naar de goal. Maar wat hij niet ziet is dat de aftrap in een keer genomen wordt. Voordat hij het in de gaten heeft zeilt de bal over zijn hoofd het doel in, toch een beetje hoogmoed 😊, die zal in de kleedkamer wel even aangepakt zijn lijkt me.

9-2 dus. Prachtige uitslag, niks meer op af te dingen. De eerste helft was verpletterend qua energie, combinaties en snelheid. Wat vooral echter opviel was de wil, die extra motivatie, dat ene kleine beetje extra dat het verschil maakt tussen gewoon goed voetballen of heel erg goed spelen. Ik zie de trainers van ODC met elkaar praten en mijn gedachten dwalen af naar de voorbereiding voor deze wedstrijd. Welke foto’s, welke muziek en welk motivatiefilmke? Ik zal het ze de eerstvolgende keer toch eens vragen.