Gisteren de laatste wedstrijd van een roemloos veteranenseizoen.

ODC – Essche Boys (uitslag: 4-3)

Boemerang velt Esch.

Gisteren de laatste wedstrijd van een roemloos veteranenseizoen. Maar we leven in een opwindende voetbalperiode in Nederland en de wedstrijd tegen Esch is altijd speciaal.

Afgelopen week heeft Ajax zich geplaatst voor de Europa League finale, vandaag worden ze toch nog onverwacht kampioen van Nederland. Heel Rotterdam wordt kort en klein geslagen, wat een enkeling nog doet terugdenken aan Mei 1940 en het Legioen wordt maandag aanstaande opgeheven! ODC-1 wordt vandaag ook nog kampioen! Waarom niet? Ajax wint op 24 mei eenvoudig de finale in Zweden en Mourinho wordt de nieuwe trainer van FC Bal op 't Dak en betaalt daar zijn eigen salaris. Let op mijn woorden.......

Oh ja, en de veteranen van ODC en ook Esch deden gisteren ook nog een duit in het zakje!

De laatste wedstrijd tegen Esch was vlak voor de Kerst. Daar in Esch werden wij simpelweg genaaid! Tijd voor een koekje van eigen deeg? Payback-time? Boemerang (niet de kantine dus)? Wie het weet mag het zeggen, maar iedereen die erbij was snapt het. Maar eerst was er de 1e minuut. Esch mocht aftrappen en meteen scoren. Dankzij dit ultra snelle doelpunt van Esch (Jeroen) had ODC balbezit veroverd en mochten ook zij het leer beroeren. Stelletje slapers! Ook het scorebord kon deze snelle 0-1 aanvankelijk niet verwerken. De wedstrijd leek voort te kabbelen totdat ODC zomaar een cadeau kreeg in de vorm van een penalty. Hawk-eye-Theo had vanaf 40 meter hands gezien.....!!?? In ieder geval was er plots een fluitsignaal en wandelde Theo rustig richting de 11 meter. Op de bank werd druk gespeculeerd. Achterbal? Corner? Nee joh, vrije trap voor Esch! Blessure misschien. Totdat iemand zei dat het misschien een penalty was voor ODC. Hoongelach alom op de bank.

Maar de bal ging echt op de stip en Esch accepteerde het gelaten. Had Hawk-eye-Theo hier wraak genomen op Jan den Ouden, destijds de scheidsrechter in de veel te gulle Kerstmanrol. Dat was een plausibele verklaring. Wilbert van de Ven, niet belast met het verleden in deze kwestie, nam plaats achter de bal en schoot onberispelijk de 1-1 tegen het net. Ik voelde een lichte schaamte.

De wedstrijd deed vanaf nu denken aan Ajax-Lyon en/of Lyon-Ajax. Alles was mogelijk. Spelers liepen overal en nergens. Kansen over en weer, maar wij hadden onze eigen Bruce in de rol van Onana. Vaak word ik een beetje voor gek versleten, omdat ik Bruce ophemel in dit soort verslagen. Maar niets is minder waar. Bruce had gisteren weer geweldige reddingen en bouwt zo aan zijn eigen mythe. Daar heeft hij mij echt niet voor nodig. Merkwaardig om anders te denken.

Na een mooie aanval over links via Pieter en Praxis was de voorzet op Wilbert prima evenals zijn afronding. Esch had veel pech met een machtig schot op de paal van hun nummer 4 (Matthieu van der Steen?). Onze BJB had op een mooie diepe pass van Pino kunnen scoren, maar zijn lob was van het niveau Younes en dus per definitie niet doeltreffend.

Theo blies voor de rust. Evaluatie-moment bij uitstek, maar te veel gezien om alles te bespreken. De spelers genoten in de dug-out van hun drankje en van het mooie weer.

ODC wisselde 3 spelers (uit: Jos, Jan en Arian. In: Piotr, De Secretaris en de Kruimel).

ODC had vlak na rust zijn sterkste periode en had de definitieve genadeklap hier moeten uitdelen. Maar ja, het was natuurlijk veel leuker om dat niet te doen.

Praxis kopte mis na een mooie voorzet van Piotr. Pieter had een mooie solo kunnen bekronen met een doelpunt, maar zijn schot met rechts ging net naast. Praxis kwam niet goed uit op een voorzet en zo waren er nog meer van die dingen. Nee, dan Wilbert. Met een actie nabij de achterlijn, zo'n actie die bijvoorbeeld Benzema doet verbleken tot een F-pupil, gaf hij een prima lage voorzet op Stefan van Liempd. Hij noteerde zijn eerste en laatste doelpunt van dit seizoen (3-1).

Nu zouden we kunnen denken dat dit de Vorentscheidung was, maar dan snap je niets van veteranenvoetbal. Bruce moest weer redding brengen, want Esch gaf niet op. Maar om Bruce te verslaan moet je van goede huize komen, bijvoorbeeld huize den Ouden uit Esch.

Het prachtige schot van Kees den Ouden was onze Bruce toch echt te machtig. Maar dan laat Bruce zich ook mooi passeren. Hij steekt geen hand uit, want dat zou verspilde moeite zijn en afbreuk doen aan de schoonheid van dit schot. Inwendig zag ik Bruce een klein applausje maken. Hij baalde weer wel van de 3-3, gescoord door Matthieu. Goede voetballer trouwens. De 3-3 stand leek een een mooie uitslag, maar het werd dus niet de einduitslag.

Omdat Pino het middenveld overstak met de bal aan zijn voeten, kwam hij zomaar in een schietpositie. De doelman van Esch (Wim Kuis) was 3e keus en dus niet van het niveau Bruce. Het schot van Pino was hard, maar ook teveel door het midden. Ik mocht van Wim schrijven dat het een enorme blunder was, maar dat viel mee. Maar de rebound die Wim toestond, was een relatief makkelijke prooi voor Wilbert van de Ven, spits pur sang.

Hij voltooide zijn hattrick. Tel daarbij op de Benzema-assist en zijn invloed op deze memorabele wedstrijd was niet onbelangrijk. Man of the match?

Voort ben ik van mening dat onze Bruce de beste veteranenkeeper van het noordelijk halfrond is. Waarvan acte!

Tot volgend seizoen.