Zaterdag 25 mei, de laatste reguliere competitiedag van het seizoen 2018-2019. Elk cliché over de snelheid waarmee de tijd voorbij gaat klopt. Een bewogen seizoen met ontzettend veel mooie momenten, waar honderden handen voeten het mogelijk maken om al die kids met een glimlach over het veld te laten lopen. Belangeloos, schitterend. Ook een seizoen waarbij zelfs bij ODC de VAR is gesignaleerd, Waarin we samen zorgen dat we de normen en waarden bewaken en waarbij we kunnen constateren dat ook op andere velden in dat kader nog een hoop te winnen is.

De laatste competitiedag dus, de dag voor mogelijke huldigingen ook. Bij enkele teams was het een week eerder al duidelijk dat ODC niet meer ingehaald kon worden dus was het voor deze jeugdvoorzitter vorige week al lekker warmdraaien voor de huldigingen. Dit jaar met heuse kampioensschaal en originele medailles. Vorige week dus, waar JO12-2 en JO14-2 bewezen in hun poule de allersterksten te zijn. Twee momenten van ultieme glorie om te vieren, en dat deden de jongens. De schaal als ultiem bewijs van onaantastbaarheid en geluk. De schaal die door alle kampioenen werd vastgehouden. Momenten die werden vastgelegd, schitterend om te zien.

Een voorzichtige blik op verschillende ranglijsten leerde dat er nog vier mogelijke kampioenen zouden kunnen zijn op de laatste dag, tenminste als alles klopt. De aftrap was voor de boys van JO 9-2. En die aftrap was meteen goed. Zonder problemen wonnen zij ook hun laatste wedstrijd en konden zij de schaal omhoog houden. En datzelfde gold voor JO10-1. Zij wonnen ook de laatste wedstrijd van het seizoen. De schaal zorgde hier voor het absolute hoogtepunt van het seizoen voor de spelers, zoveel was duidelijk. Ongefilterde blijdschap, dat is zo mooi!

Nog twee te gaan dus. JO14-1 had alles nog in eigen hand, winnen of gelijkspelen was voldoende, maar onderschatting zit naast ongeluk in een klein hoekje. Dat laatste werd vorige week duidelijk toen ze tegen de nummer zoveel in de poule tegen een volstrekt verdiend en even onverwachte nederlaag aanliepen. Spanning? Dichtklappen? Bij tennis is dit de befaamde dikke arm, dikke benen misschien?

Niks dikke benen blijkt. De tegenstander die toch echt geen onaanzienlijke plek op de ranglijst innam werd gisteren werkelijk helemaal kapotgevoetbald. Binnen een half uur stond de ruststand van 8-0 op het scorebord, lekker dus. In mijn hoofd worden de woorden voorzichtig gestructureerd die uiteindelijk moeten leiden tot een dik verdiende kampioensspeech. En die wordt uiteindelijk woord voor woord opgezogen door de mannen, schitterend om te zien. En ook hier doet de schaal zijn werk, alhoewel sommigen in een soort van puberale ontkenning zitten, heerlijk.

3 uit 3 dus tot zover klopt alles nog. En ondertussen is de kampioenswedstrijd bij JO15-1 begonnen. De nummer 1 tegen 2, het verschil voor aanvang…. één doelpunt dat geloof je niet! De berichten vanuit Veldhoven zijn in eerste instantie zijn niet al te hoopvol. Een 0-0 ruststand is niet genoeg. En dan plotseling een even verrassend als fijn appje, 0-1 door Nick vd Heijden, zomaar! En ze geven het ook niet meer uit handen 4 uit 4 toch, en de hele middenbouw weer naar Hoofdklasse komend jaar. Alles klopt!

En terwijl we wachten op de aankomst van de mannen wordt de laatste speech in mijn hoofd voorbereid. Benieuwd hoe zij gaan reageren op “de schaal”.

Met een lichte neiging tot onverschilligheid wordt de schaal in ontvangst genomen. Zou hier qua leeftijd dan het breekpunt liggen.

Nee dus, want terwijl ik nog wat zaken opberg zodat de vele kampioenen van het komende seizoen ook de verdiende aandacht krijgen zie ik in mijn ooghoek de mannen van O15 één voor één met de schaal poseren, een beetje achteraf zodat niet iedereen het hoeft te zien zo lijkt het. Foto na foto wordt geschoten, het houdt niet op. En lachende gezichten natuurlijk, en dat laatste is terecht! De schaal gaat viral op de sociale media.

De laatste competitiedag zit erop. Het was een topseizoen. Eenieder dank voor de onvoorwaardelijke steun en inzet. Dat tekent de club en dat koesteren we gelukkig ook. Wat mij betreft gaan we op de eerstkomende ODC-dag allemaal op de foto met de schaal, één voor één, daar zijn we in ieder geval nooit te oud voor.